Muka to autobiograficzna powieść odsłaniająca dziecięce lata autora dorastającego w PRL-u, na tle obrazów ówczesnej epoki, życia w Krakowie oraz niespokojnych losów Polski. Nastrojowe opisy są nacechowane nostalgią za przeszłością i bezskuteczną pogonią za bezpieczeństwem i bezwarunkową miłością. Pozornie beztroskie sceny z dzieciństwa stopniowo ujawniają elementy dramatu, gdzie słowa i gesty stają się balastem trudnym do zniesienia.
Autor, syn wrażliwych artystów, opisuje dziedziczone pokoleniowe traumy i toksyczny związek rodziców. W przeciwnościach życiowych stara się skompensować samotność poprzez rozliczne zainteresowania, pasje i rozwijanie zdolności artystycznych. Książka odsłania, jak wiele poświęcenia wymagało od autora dostosowanie się do zewnętrznych warunków, aby przejść przez życie z sukcesem.
Muka nie jest tylko typową autobiografią, ale podróżą przez nostalgiczne wspomnienia. Pozornie przypadkowa retrospekcja scen z życia autora narzuca chronologię opisywanych wydarzeń. Bohater zatrzymuje się na obrazach z przeszłości, cofając czytelnika do konkretnego miejsca i czasu. Książka jest nie tylko opowieścią o dzieciństwie i życiu w Krakowie, ale także refleksją nad dorosłością i przeznaczeniem ludzkiej egzystencji. Oniryczne opisy ukazują to, co dzieje się w umyśle autora w obliczu wyroku śmierci, a przemyślenia na temat czasu i sensu życia stanowią główną oś narracji.