W latach 1915-1917 armia Cesarstwa Niemieckiego zmuszona była dostosować się do nowej rzeczywistości statycznej wojny pozycyjnej. Przedwojenne mundury i ekwipunek wymagały modyfikacji, zarówno ze względów praktycznych, jak i oszczędnościowych: na polu walki zdominowanym przez karabiny maszynowe i artylerię powróciły do łask stalowe hełmy, pojawiły się też maski przeciwgazowe. Szykowne pułki kawalerii szybko okazały się bezużyteczne na froncie zachodnim, wiele z nich uległo spieszeniu, by walczyć wraz z piechotą, a przynależny im prestiż przywłaszczyły sobie nowe rodzaje broni: bataliony szturmowe i lotnictwo. Niniejszy tom, drugi z trzech, przedstawia wiele danych dotyczących organizacji, umundurowania i oznak, zilustrowanych rzadkimi fotografiami i pieczołowicie wykonanymi planszami barwnymi.