Między dokumentalnością a eksperymentem. Krytyka fotograficzna w Polsce w latach 1946-1989

Każdy, kto uprawiał fotografię w czasach PRL lub się nią interesował, wie, jak ważną rolę obok wystaw odgrywały wówczas czasopisma. Tytuły takie jak „Fotografia” czy „Obscura” pełniły funkcje podobne jak w literaturze pismo „Literatura na Świecie”, a w filozofii i językoznawstwie „Teksty” —periodyki na bieżąco zapoznające odbiorców z dużą częścią najciekawszych zjawisk rodzimych i zagranicznych w danej dziedzinie. Bogato ilustrowana książka Karoliny Ziębińskiej-Lewandowskiej przedstawia najciekawsze zjawiska z zakresu krytyki oraz powojennej fotografii. Autorka omawia zryw awangardowy po zakończeniu wojny, spory o kształt socrealizmu, fotomedializm, zagadnienie abstrakcji w fotografii, niezwykły rozwój reportażu fotograficznego oraz to, jak o tych zjawiskach pisano. Publikacja ta wypełnia znaczącą lukę w opracowaniach polskiej historii fotografii czasów PRL.