"Zbiór esejów Bartosza Suwińskiego o poezji i jej czytaniu od pierwszej strony przykuwa świeżością stylu i oryginalnością w podejściu do wierszy, których autorami są poeci związani z Opolem i w ogóle z ziemią opolską. Autor bardzo świadomie obrał sposób postępowania wobec materii poetyckiej, która jest dla niego rodzajem moralnego zobowiązania, obiektem, w który trzeba się wczuć całym sobą, wyzwaniem dla wyobraźni, dziedziną emocjonalnej, duchowej oraz intelektualnej eskapady. Co istotne, Suwiński nie pozwala sobie na nadmierne i „rozregulowane” epatowanie ogromną erudycją literacką, którą posiadł.

Prawdziwy i intensywny odbiór poezji wywołuje u czytelnika potrzebę wyższego rzędu – potrzebę bycia twórczym. Twórczość jednego powinna wyzwalać twórczość drugiego. Być może jest to najbardziej uczciwa (naturalna?) zasada postępowania wobec poezji i każdej sztuki. Dlatego ci, którzy przywykli do szkolnego, akademickiego czy publicystycznego stylu wypowiadania się o poezji, będą co rusz zaskakiwani, czytając tę książkę. Jest ona również zaproszeniem do zdobywania odwagi interpretacyjnej, do posługiwania się wyobraźnią, do kształtowania umiejętności bycia wobec tego, co niezrozumiałe."Prof. Zbigniew Chojnowski (Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie)